„Oddam kota, bo spodziewamy się dziecka”.
Brzmi jak – oddam dziecko, bo spodziewam się dziecka/oddam męża…/oddam kogokolwiek… Jeszcze dziecka nie ma, a już usuwamy zwierzaka w obawie, że maluch będzie szarpany, dziecko gryzione, a łóżeczko zakłaczone.
DZIECKO, A KOT – HISTORIA PRAWDZIWA.
Kot nie jest niczemu winny, dziecko również. Gdzie jest błąd? Zwykle w rodzicach, którzy nie do końca przemyśleli sprawę zdrowotnie, logistycznie czy jakkolwiek inaczej. Zarówno kot, jak i dziecko powinni mieć swoje, wyłącznie swoje miejsca.
W zasadzie dorośli myślą po fakcie, co nie jest żadną nowiną. Kawalerka? Cóż tam… Wszyscy się zmieszczą. Kot przecież wszędzie się wciśnie. Otóż nie…nie wciśnie się. Podobnie sprawa wygląda, kiedy chcemy wziąć kotka posiadając dziecko.
Zarówno kotek, jak i dziecko potrzebuje:
Naszego czasu (Zabawa, pielęgnacja)
Zdrowego jedzenia (A to koszt…)
Zabezpieczenia mieszkania (Dziecko: szuflady, stoły, blaty, schody; Kot: balkon, okna)
Zabawek (Dziecko: grzechotki, książeczki… Kot: drapaki, wędki)
Zdrowie (Lekarze, weterynarze)
Osprzętu na spacer (Dziecko: wózek, nosidło. Kot: szelki, transporter)
Miejsca do spania (Dziecko: z rodzicami, łóżeczko. Kot: legowisko)
Kot w łóżeczku dziecka nie jest zabójczy, ale zdecydowanie nie powinien w nim spać. Jak wiadomo wystarczy nieodpowiednia poduszka by stała się tragedia, a włochaty kot wtulający się w twarz dziecka do końca bezpieczny nie jest – mówimy o noworodku, który nie jest w stanie zwierzaka odepchnąć czy przesunąć. Alergii również nie przewidzimy, a kupowanie nowych materacy czy faszerowanie dziecka od małego lekami nas nie ucieszy…
Kot powinien mieć swoje miejsce. Dziecko wyciągające kota z legowiska to też nic przyjemnego. Ciągłe małe rączki w oczkach kotka to też…nic fajnego. Potem zrób wielkie oczy, jak dziecko dostanie z pazura. Zatem…musimy stworzyć i zwierzakowi bezpieczny kąt w którym nie będzie notorycznie tykany. Co z kuwetą? Każdy wie, że kot sikając obserwuje otoczenie. Nie powinna być więc zakryta i…nie powinna być w obrębie małych rączek.
Jak więc widać…kot to nie tylko włochata kulka, która wymaga poduszki na grzejniku i byle żarcia z marketu (i tu ZNOWU powiem: kot nie powinien jeść suchego żarcia z masą zboża). Kot i dziecko to wielka odpowiedzialność, wielkie wydatki, „wielki” czas. Żadne z nich nie zasłużyło na wyrzucenie, bo źle coś dorosły zorganizował czy czegoś nie przewidział.
Powodzenia z kotami i dziećmi!!!
